15 oktober "vieren" wij als blinden en slechtzienden traditioneel de dag van de witte stok. In het kader van die witte stok maakte ik zojuist een dieptepunt, of misschien ook wel een hoogtepunt mee in mijn loopbaan als stokgebruiker. Onderweg van station Hardinxveld naar huis stond ik bij een overweg even te luisteren of er een auto aan kwam, en warempel: Er kwam met een aardig gangetje een auto aangereden. Een prima moment dus om de proef op de som te nemen. Ik stak m'n stok uit, demonstratief een beetje vooroverbuigend om m'n stok zo ver mogelijk uit te kunnen steken. De auto remde wat af, en dus zette ik mijn oversteek in, er geheel vanuit gaande dat de auto op tijd zou stoppen. Dat is misschien een beetje aan de onvoorzichtige kant, maar als je om 9 uur 's avonds nog onderweg naar huis bent heb je toch meestal wel haast, ik in ieder geval wel...
Maar helaas. De auto in kwestie stopte niet, en reed vlak voor mijn neus voorbij. En dat dat nu juist op de dag van de witte stok moest gebeuren maakte me razend. Ik dacht, nu of nooit. Ik had altijd al een beetje een stoute droom gekoesterd om een voorbijrijdende auto rijp te maken voor een overspuitsessie door 'm is flink te bekrassen, en instinctief stak ik mijn stok uit. En deze keer eindigde mijn stok niet ergens in het luchtledige, maar beluisterde ik met voldoening een droge tik.
Wat u hiervan kunt leren? Nou, dat niet alleen geleidehondgebruikers, maar alle blinde en slechtziende stokgebruikers er gewoon een gigantische hekel aan hebben als voorbijrijdend verkeer een witte stok negeert. De witte stok is stop, zoals de leus was van de KNGF-campagne van een tijdje terug. Ik heb in het kader van die campagne zelfs nog een polsbandje thuis liggen, waarvan ik denk dat ik het maar weer eens om moet gaan doen. Stoppen voor een witte stok is niet alleen respect tonen voor stokgebruikende verkeersdeelnemers, maar ook net zo wettelijk verplicht als het stoppen voor voetgangers bij een zebrapad of op de rem trappen bij een rood verkeerslicht.
En wat ik ga doen? In de eerste plaats nog even lekker genieten van mijn kleine overwinning. En, deze actie smaakt natuurlijk naar meer. Mocht het dus voorkomen dat ik u in het verkeer tegenkom op het moment dat u te lui bent om netjes te stoppen, dan kunt u een nieuwe armzwaai verwachten. Gewoon, omdat het kan.