En toen was het ineens 31 maart, en heb ik Udai bijna 6 weken thuis. Ik heb jullie beloofd om nog wat over de thuistraining te schrijven, maar ik kom zoals jullie waarschijnlijk ook wel weten mijn beloften nooit na. Dus bij deze nog maar eventjes een uitgebreid verslag.
Over het algemeen kan ik zeggen dat Udai het leventje in huize de Ruijter vrij snel gewend was. Ik had daarnaast een groot voordeel aan het feit dat het vakantie was. Na het eerste weekend met Udai, kwam Britt maandagmiddag voor de eerste thuisinstructie. We hebben die instructie op en neer gelopen naar de uitlaatstrook, en gelijk eventjes de route naar m'n tante meegepakt. Er was aan deze instructie iets opvallends. Britt en ik dachten namelijk beiden dat het voor Udai wel weer eventjes wennen zou zijn in tuig, en dat hij er behoorlijk de vaart in zou gaan zetten. Niets was echter minder waar. Ik heb tijdens de schoolinstructie wel een aantal rustige momenten van Udai meegemaakt, die eerste week liet hij zich helemaal van z'n beste kant zien. Lopen met hem was een feest (nu overigens nog steeds hoor!). We hebben de route twee keer op en neer gelopen, en toen vond Britt het wel voldoende voor een eerste keer. Ze ging terug naar Amstelveen, zonder tuig. Die avond heb ik dan ook mijn eerste uitlaatrondje met Udai alleen gedaan, geen problemen. 's avonds voor het eerst mee naar koor, dat vond hij wel wat lastig. Hij zag ons kennelijk aan voor een stelletje dwazen, al dat gezang aan z'n hoofd was meneer duidelijk niet gewend. Hij ging een paar keer staan, maar het commando af was voldoende. Die onwennigheid liet hij overigens de zondag daarvoor ook al zien, toen ik achter de piano zat en we eventjes wat zongen, klom hij bijna bij m'n moeder op schoot.
Dinsdagochtend was Britt er ook weer vroeg bij, en gingen we naar de muziekschool. Ook deze route ging prima, hoewel ik wel eventjes schrok toen Udai ineens een verkeersdrempel overstak. Gedrag dat typisch is voor een vervangende hond, het plan was dan ook om Udai te matchen met iemand die al een hond had gehad, niet aan een aspirant gebruiker zoals ik. Verder was er over deze instructie niet zoveel bijzonders. Udai liep net zo voorbeeldig als de dag er voor. 's Middags is Udai samen met Victor los geweest onder leiding van Barbera en mij, maar Udai blijft heel braaf in de buurt en haalt op wat gras eten na vrijwel geen kattenkwaad uit.
Woensdag was een rustig daagje, ik had een dag vrij. Donderdag stond Britt ook al weer vroeg op de stoep, deze keer voor een wat langer ritje. We zouden met de trein en de bus richting school gaan en weer terug. Ook dit ging prima, en we waren al vlug op school aangeland. De school was open, dus we hebben ook een stukje door school gelopen om Udai alvast aan het gebouw te laten wennen. We hebben rondom de school nog eventjes gezocht naar een goede uitlaatplek, en toen was het al weer tijd om de bus terug te pakken naar het station. Daar wachtte ons helaas een onaangename verrassing, de trein was er net vandoor. Nu ja, zo onaangenaam was die verrassing nu ook weer niet, hij had een kopje warme chocolademelk tot gevolg. Aan Udai had ik geen kind.
Op de donderdagavond hebben we met Udai achter op het kerkplein gespeeld. Dit had wat onaangename gevolgen, meneer maakte een slippertje en haalde twee van de zooltjes van zijn voorpoten open. Hier had hij de rest van de week nog wel wat last van helaas.
Vrijdagochtend was een afsluitende instructie. We hebben nog wat parkjes en veldjes in de buurt bekeken, maar Britt vond ze, hoewel Victor zich er prima gedraagt, niet zo geschikt voor Udai. Na de instructie hebben we het evaluatieformulier ingevuld, en toen zat de officiële instructie er echt op.
Over de rest van de afgelopen tijd kan ik wat korter zijn. Het geleidewerk gaat erg goed, hoewel je wel merkt dat Udai erg gedreven raakt in bochten of bij obstakels. Hij heeft daarnaast in de loop van de tijd één probleempje opgebouwd, zijn poepgedrag, waar ik ook op twitter en hyves al het één en ander over heb gezegd. Sinds Udai op voer van het merk Meadowfield is overgestapt, lijkt het alsof hij z'n ontlasting niet kan ophouden als hij nodig moet. Als ik hem uitlaat, zelfs met iets lekkers in de hand, laat hij z'n ontlasting tijdens het lopen gewoon glippen. Hij krijgt 400 gram op een dag, omdat hij wat aan de magere kant is, maar hij komt nauwelijks aan. Vandaar dat we gisteren bij het vier-weken-bezoek besloten hebben dat Udai weer terug moet naar zijn oorspronkelijke voer.
Op school doet Udai het voortreffelijk. In de gangen is hij wel weer erg gedreven, en heeft hij af en toe wat correctie nodig. Ook begint hij de laatste weken een eigen wil te ontwikkelen als het gaat over de lokalen waar we heen gaan, hij staat nog wel eens met zijn neus in de deuropening van een lokaal waar we op dat moment dan weer niet moeten zijn. :p Heerlijk, die eigenwijsheid. En even voor de duidelijkheid, ik vertel Udai niet het lokaal waar hij heen moet, maar ik moet zelf natuurlijk wel de weg weten en hem de goede deur laten zoeken. Tijdens de lessen doet meneer net alsof hij er niet is, niemand heeft last van hem.
Volgens mij heb ik zo de afgelopen weken wel samengevat. Ik ga volgende week mijn laatste lesweek in, daarna twee weken tentamens. Vervolgens 3 weken half en half vakantie en examens leren, en dan begint de pret. Misschien dat jullie in de vakantie nog wat van me horen, anders zal het na de examens worden.