En ook dag 4 loopt weer richting zijn ontknoping. Tjonge, donderdag vandaag, morgen al weer naar huis. Vanavond alleen nog theorie, maar dat hoop ik in mijn laatste logje van deze week nog naar voren te laten komen.
Gisteravond hadden we vrij, zoals ik al zei. Het was dan al vroeg bedtijd voor mij en Udai, rond 10 voor 10 lagen we op onze plek. Ook vannacht heeft Udai zich voorbeeldig gedragen. Vanmorgen was het rond kwart voor 7 weer dag voor ons. Na een douche kreeg Udai zijn eten, en daarna was het al snel tijd om weer aan het ontbijt te gaan. Eerst moest Udai echter nog eventjes een plasje doen.
Na het ontbijt en een uitlaatrondje was het tijd voor appèl. We gingen ons op het spelen richten, en we gingen dan ook met 't flostouw aan de gang. En, opnieuw een hapje in m'n vingers, zoals ook gisteren al gebeurde. Tja, niet gek He, als ik zo fanatiek ben dat ik 'm aan 't flostouw optil, dan vraag je erom. Dat was dus eventjes een begrijpelijk kritiekpuntje van Britt, en dat gaan we voortaan niet meer doen. ;)
In de ochtendtraining was ik weer als eerste aan de beurt. We gingen een ander trucje proberen, dat Leon had aangeraden aan Britt. We liepen steeds het zelfde rondje. Na verloop van tijd merkte je inderdaad dat Udai het saai begon te vinden, zijn enthousiasme, en daarmee zijn tempo, gingen wat omlaag. Ook vond hij het veel leuker om naar het park te gaan dan de route te volgen die Britt en ik voor 'm uitstippelden. Af en toe was meneer dus behoorlijk eigenwijs, hij had een uitprobeerochtendje. Maar ja, dat moet je ook een keer meegemaakt hebben, en ik ben erg blij dat dat bij deze gebeurd is. Uiteindelijk was het wel gewoon mogelijk om de riem en de beugel beiden in de linker hand te houden, en wederom goed geleidewerk.
De tweede ronde heb ik lekker op een bankje buiten gezeten, met Oetje aan m'n voeten. Toen we terug kwamen bij school, wilde ik Udai nog eventjes laten plassen, en ik maakte daarbij een grote fout. Ik maakte de verkeerde haak van de riem los, en weg was Udai. Gelukkig reageerde hij als een pijl uit een boog op mijn stem en het voertje. De lunch hadden we samen met de directeur van het kngf, die van alles vroeg over onze achtergronden, en over de relatie die we inmiddels met de hond hebben opgebouwd. Udai gedroeg zich voorbeeldig en deed een dutje, tot op een zeker moment. Hij kwam telkens z'n mand uit, en ik kreeg de indruk dat hij z'n behoefte moest doen. Uiteindelijk heb ik daar, toen ik hem uitliet, niet zo veel van gemerkt. Daarna nog eventjes op de foto, daar had meneer absoluut geen zin in, en het was eventjes lastig hem onder de duim te houden. De groepsfoto ging al veel beter.
De middag was één groot feest, voor Udai, maar ook voor mij. Eerst gingen we een kijkje nemen in de dierenwinkel, de honden bleven achter in de bus. Britt heeft me verschillende leuke dingen laten zien. Uiteindelijk heb ik een grote flos, een klein flosje met een balletje aan beide kanten, een zakje om m'n beloningssnoepjes in te bewaren, en nog wat zakjes met kleine beloningssnoepjes gekocht. Toen we terug kwamen in de bus, vond Udai dat natuurlijk reuze interessant allemaal.
Vervolgens gingen we gezellig naar het bos. Eerst hebben de honden heerlijk los gelopen, en daarna gingen we het laatste stukje in tuig doen. Op het trekken en wat kleine eigenwijsheden na had ik helemaal niks op Udai aan te merken. Op het laatst nog eventjes een stukje in tuig gerend, Udai blijkt behoorlijk flexibel in zijn tempo. Van de regen die viel had ik eigenlijk pas last toen we goed en wel bij de bus waren. Daar hebben we nog een heerlijk bakje koffie gedronken, met een vermoeide Udai aan m'n voeten. Vervolgens gevoerd met Britt samen (ik was bang dat k 'm net iets te veel of te weinig gaf). Men had 150 gram voorgeschreven, maar dat vond Britt uiteindelijk ook wel een beetje weinig voor zo'n kanjer als Udai. Vandaar dat we het een klein beetje gaan opvoeren.
En nu zit ik heerlijk aan m'n bureautje, te genieten van een reep chocola, waar Udai uiteraard niet bij kan. Tja, de baas mag toch ook wel eens een beloning voor z'n harde werken, slijm slijm.
Allemaal een hartelijke groet vanuit Amstelveen van mijn kant, en een poot van Udai. Op commando pootjes geven is ie nog niet zo gewend, daar ben ik hard mee bezig. Vanavond hebben we trouwens "praktische theorie". We gaan vooral kijken naar de verzorging van de hond. En oohja, ik moet vanavond niet vergeten om voor 't slapen gaan z'n halsband af te doen, sukkel die ik ben.