Ook dag 3 is weer voorbij gevlogen. Wat Udai betreft, die ligt voor pampus in zijn mand en reageert niet meer zo op me. Volgens mij ligt ie dus heerlijk de pitten, waarbij ik gelijk ff de opmerking maak dat het me opviel dat Udai echt een vaste slaper is.
Maargoed, laat ik beginnen bij gisteravond. Na de maaltijd eventjes geflost met Udai, een beetje primitief met in de ene hand een flostouw en in de andere hand een riem. En, vergeet mijn brakke conditie niet. Vervolgens hadden we theorielessen, die voornamelijk gingen over de oorsprong van de hond als roedeldier, en de manier waarop hij binnen een roedel functioneert. Was erg interessant allemaal, hoewel het een herhaling van de vooraf geleerde theorie was.
Na de theorie was het tijd voor een uitlaatrondje. Udai, die al een tijdje geen grote boodschap meer gedaan had, liet het ook nu afweten. Tja sorry ventje, dan moet je 't toch echt zelf weten. Uiteindelijk bleek dit volgens Britt niet zo'n groot probleem te zijn.
Over de nacht kan ik erg kort maar ook erg krachtig zijn. Om half 11 lagen wij beiden op onze plek. Om kwart over 11 vloog Udai nog eventjes z'n mand uit omdat hij rumoer hoorde op de gang, maar nadat ik hem weer netjes in zijn mand gedirigeerd had, had ik tot vanmorgen kwart voor zeven helemaal geen kind meer aan hem.
Vanmorgen eerst ff een douche gepakt, daarna mocht ik Udai voor de eerste keer zelf z'n voer geven. Erg netjes hoe hij op zijn plek bleef zitten, tot ik hem uiteindelijk vrij gaf, en hij erg bedaard aan zijn voer begon. Na het ontbijt was het tijd voor appèl, en dat deed Udai ook erg netjes. Alleen toen hij aan de andere kant van de gang zat en ik hem terug riep, vond hij de uitdagende aandacht van de andere hondjes net iets interessanter dan mijn roepen. Gelukkig deed een snoepje wonderen.
Vervolgens gingen we in de bus richting een wat rustigere buurt in Amsterdam. Omdat we ons vandaag gericht hebben op de controle, ben ik volgens mij wel zo'n 40 keer overgestoken. Udai is nogal een racewagentje, en Britt dacht dat het oversteken er wel voor zou zorgen dat dit gedrag wat zou minderen. Dit was gelukkig het geval, hoewel het nog vrijwel niet mogelijk was om de riem en de beugel in één hand te houden. Het geleidewerk was wel erg goed!! Aan het einde van de rit nog eventjes een drogist in om wat lippenbalsem voor de baas te halen, die was ik namelijk vergeten van thuis mee te nemen. Deed Oetje ook erg goed voor zo'n eerste keer.
Na de eerste ronde heb ik een tijdje met één van de andere cliënten in de bus zitten kletsen, en tussen ons in maakten de hondjes het onveilig. 's middags had ik de eerste ronde vrij. Die middag beloofde veel goeds, Udai legde tijdens de heenrit zijn kop op m'n schoot, en hij heeft 'm daar geen moment weggehaald. De schat!!! Ook was het mogelijk, in verband met het lekkere weer, met dichtgeritste jas buiten te zitten in het zonnetje. Britt was op dat moment weg met haar andere cliënt, en toen ze terug kwam, had onze Udai zijn eerste echte eigenzinnige moment. Hij moest en zou naar Britt toe, en ik kon 'm honderd keer laten liggen, meneer stond gewoon weer op. En toen hij eenmaal echt lag, was het tijd om te gaan lopen. Een aandachtspuntje voor de komende dagen, maar we zitten nog maar bij dag 3 van de 10...
Het lopen ging prima, en ik begin steeds meer controle over Udai te krijgen, hoewel het tempo nog steeds een aandachtspuntje is. Gelukkig ging het, na de halsband wat strakker te doen zodat hij wat meer zou voelen van riemcorrecties, veel beter. Zijn beloning: een tijdje los in het park. Volgens Britt hing hij daar min of meer de arrogante meneer uit, zo baas zo hond zeg ik dan maar. Daarna hebben we het volgen nog eventjes geoefend. Dit vind Udai nog erg lastig zonder het gebruik van een snoepje, maar dat moet niet zo'n groot probleem zijn.
Toen we weer terug op school waren, heb ik eerst eventjes een nieuwe beugel opgehaald in de huiskamer, de andere beugel bleek toch iets te kort. We gaan kijken of het gebruik van een langere beugel nog wat positieve uitwerking heeft op Udai's tempo. Daarna was het tijd voor zijn maaltijd, en voor de baas, een uurtje uitblazen.
Na de maaltijd nog eventjes met hem geflost, met een hap in mijn hand tot gevolg. Tja, zoiets kan gebeuren, ik maak me er geen zorgen om mits het niet meer gebeurt. Ook nog eventjes met Pieter en ma aan de telefoon gezeten.
Zo, jullie zijn weer helemaal up to date. Ik ga koffie halen, het volgen nog even oefenen, en pitten. Welterusten, en een pootje van Udai!