Zo, de trainingssessies van dag2 zitten er op. Ik zit hier op de kamer met de schuifpui op een kiertje, en Udai er voor opgesteld.
Gisteravond hebben we nog eventjes gezellig met ons clubje in de huiskamer gezeten. Daarna genoten van een douche, en het was vroeg tijd voor m'n bed. Vanmorgen eerst een heerlijk ontbijt, en daarna kwamen de honden opnieuw uit de kennel. Eerst was het tijd voor een uitlaatrondje, daarna hadden we appèllessen in de gang. Dat ging op zich prima, hoewel ik de indruk had dat Udai het weer eventjes tot zich moest laten doordringen dat niet Britt, maar ik toch echt z'n baasje ben nu. Naar mate de les vorderde ging het steeds beter, en het volgen aan de riem deed hij meer dan voorbeeldig.
Na het appèl was het tijd om ons in de bus te begeven, richting een rustig plekje in Amsterdam. De eerste ronde was ik aan de beurt. Meteen toen Udai in tuig was en we begonnen te lopen, kwam zijn heerlijke enthousiasme weer om de hoek. Britts opmerking aan het begin was dan ook, als er iets belangrijk is bij Udai, is dat controle. Om de zoveel tijd dus eventjes een corrigerend trekje aan de riem, "nee Udai, niet zo hard!" Maar ook dit ging naar mate we vorderden steeds beter, op het laatst was het zelfs eventjes mogelijk om de riem en de beugel in de zelfde hand te houden.
Daarna terug naar de bus, en daar wachtte een thermoskan met koffie. Eventjes rustig uitblazen, hoewel ik het ochtendrepertoire helemaal niet zo intensief vond eigenlijk. Britt was ondertussen bezig met de andere hond die ze aan het einde van deze 2 weken hoopt af te leveren.
Na de lunch, die overigens opnieuw perfect was, gingen we nog een keer Amsterdam in. Ook nu was ik als eerste aan de beurt, en Britt maakte er direct een pittig rondje van. Een aantal dubbele oversteekplaatsjes, een aantal grote verleidingen voor Udai (wat dacht je van een dierenwinkel), en wat smalle paatjes. Udai blonk echter weer uit in zijn geleidewerk, op het tempo na dan. Hij loodste me netjes tussen fietsen en overhangende takken door. Zijn enthousiasme hiervoor zorgde er wel voor dat hij er weer een behoorlijk tempo in had, en af en toe een rukje aan de riem was zeker wel nodig. Aan het einde van de rit waren we alle drie moe maar voldaan, Britt was erg tevreden over mij en m'n Oetje! Morgen gaan we het wat rustiger aan doen, en gaan we vooral de controle oefenen.
Na een uurtje relaxen in de bus onder het genot van wat kopjes koffie, gingen we weer richting de school. Een kort uitlaatrondje (Udai had al eventjes niet meer gepoept) leverde ook nu niet zo veel op. Daarna kwam Britt om me te helpen met het voeren, twee keertjes 150 gram op een dag. Ik hoop voor m'n volgende logje de naam van het voer te onthouden.
Zo, ik ga afronden en nog eventjes buiten flossen met Udai, we treffen het echt met het weer. Vanavond staat er eerst spaghetti op het programma, daarna krijgen we theorieles, en daarna vroeg ons beider mandje weer in. Een hartelijke groet van mij, en een stevige lik van Udai!