Hier dan mijn beloofde bericht over de kennismaking met Udai. Sorry, dat ik jullie zo lang in spanning heb laten zitten. Afgelopen dinsdag hebben we met Playing in the Dark de nieuwe versie van Top Speed uitgebracht, en in het geven van support aan de gebruikers steekt wat meer tijd dan ik aanvankelijk dacht.
Toen ik woensdagmiddag thuis kwam van school, kon het wachten beginnen. Naar mate het wachten vorderde werd ik hoe langer hoe zenuwachtiger, maar gelukkig duurde het niet al te lang. Rond 10 voor half 3 ging de bel en stond Britt, de trainer van 't kngf, op de stoep met Udai. Ik liet ze in de garage binnen, en toen ik de deur open deed, stoof er direct een enthousiaste hond naar binnen die de omgeving meteen uitgebreid ging verkennen. Een aantal andere gezinsleden waren inmiddels ook in de garage, en Udai stoof van persoon naar persoon, wie weet, misschien vroeg ie zich wel af voor wie hij hier eigenlijk kwam...
Na een poosje gingen we richting de huiskamer, en zetten we ons neer aan de tafel voor een kopje koffie. Udai was nog steeds erg enthousiast, hobbelde heen en weer door de huiskamer, ging in de keuken nog even tegen 't aanrecht aan staan en maakte een paar keer een door hem vaak gebezigd kunstje, de koprol. Ondertussen stelde ik wat vragen aan Britt over z'n karakter. Het is een gevoelige hond, enthousiast, vrolijk en baas gericht. Verder is hij erg werklustig, en komt het vaak voor dat je hem daar zelfs in moet temperen, wat ik ook ervaren heb tijdens het rondje lopen. Hij heeft een uitmuntende score als het gaat om 'hier' komen, houdt van apporteren, en raakt vrijwel niet afgeleid door andere honden of rondslingerend eten.
Toen de koffie op was, was het tijd voor de wandeling. We gingen naar de garage, en daar kreeg ik het tuig en een brokje van Britt aangereikt. Toen het tuig eenmaal zat waar het hoorde (Britt moest 't van me overnemen) gingen we dan toch eindelijk de deur uit, ik mocht gelijk aan het begin ook de riem zelf al vast houden. De vertrouwde route, richting het station.
Het lopen ging heerlijk. Wel behoorlijk snel: Udai's werklust kwam om de hoek kijken. Ik moest, zei Britt, dan ook vooral niet aarzelen om de riem lekker kort te houden, en Udai temperen als ik het te hard vond gaan. We stopten een aantal keer, en er kwam een hondje voorbij. We stonden op dat moment ook even stil. Udai's kop ging even naar links, maar zodra de hond voorbij was, had hij er weer alle aandacht bij. Wat een kanjer!
Het oversteken ging ook prima. Wel wees Britt me er op dat ik ook hier goed op Udai's werklust moet letten. In zijn enthousiasme vergeet hij nog wel eens de stoep aan te geven, maar dat zij 'm voor deze eerste keer vergeven. Op een gegeven moment liepen we net iets te ver, en stonden we op een bruggetje. Ik wilde terug, dus gaf Udai het commando 'rechtsom'. En ook daar was dat heerlijke enthousiasme weer. Tot twee keer toe gingen we geen 180, maar 360 graden rond. Toen we uiteindelijk goed stonden, ging alles weer gesmeerd, en sloegen we rechtsaf. Wel wilde hij nog steeds net iets te graag wat z'n looptempo betrof.
We liepen door tot net iets voor het station, en daarna draaiden we om om de terugweg in te zetten. Nu bleek de routevastheid van Udai. Ik hoefde vrij weinig tegen 'm te zeggen, hij sloeg vanzelf de goede kanten op, koos zelf voor een omweggetje, en bracht Britt en mij weer veilig thuis.
Het kan verbeelding geweest zijn, maar daarna merkte ik al dat Udai net iets meer aandacht had voor mij dan voor de rest van m'n familie. Hij maakte nog een aantal vrolijke koprollen. Hij maakte kennis met Happy en Victor, ze deden even lekker hyper met z'n drietjes. We probeerden ook nog een foto te maken, maar helaas is dat niet gelukt.
Nadat ik uitgebreid afscheid van Udai had genomen, ik kreeg een paar ferme likken in m'n gezicht, gingen Udai en Happy samen met Britt terug naar amstelveen.En ik moet zeggen, ik mis 'm echt, en zie uit naar die twee trainingsweken. Ja, je leest 't goed, het worden er uiteindelijk toch twee, en beiden intern. Ik heb met school kunnen regelen dat ik de tweede week, op 14 februari, twee tentamens zal maken. Ik kan dan die middag in Amstelveen gebracht worden, en mis dan hoogstens één trainingsdag, die we prima in de weken daarna nog in kunnen halen. Ik kan twee tentamens van te voren maken, en zal dan een aantal andere tentamens na de vakantie moeten doen, maar daar maak ik me nog niet al te druk om.
De training begint dus op 7 februari. Op 18 februari krijg ik, als alles goed gaat, Udai mee naar huis. Het is nu dus tijd om af te gaan tellen. Ik laat dus snel weer iets van me horen.